I am weasel

Tja, ik ben nog steeds niet helemaal gewend aan het nieuwe seizoen. Maar een dag zoals gisteren maakt een hoop goed. Ik ging samen met m'n moeder even heerlijk wandelen in het bos. En we waren niet alleen, wat een mensen! Natuurlijk had ik dat ook niet gedacht met het mooie weer dat het gisteren was :)
We kozen een prachtig bos uit, tussen Zeegse en Schipborg. Prachtig omdat het alles heeft; vennetjes, naaldbomen, loofbomen, zandverstuivingen en heide. Door alle regen van de laatste tijd was het soms wel even uitkijken op de paden (vooral met m'n modder-avontuur in m'n achterhoofd HA!)

Op de weg terug naar de auto hoorde ik wat ritselen naast het looppad en ik keek opzij. En je zal het niet geloven, maar daar zag ik een wezel! En ja, toevallig heb ik daar dus wel een foto van :) Niet omdat ik zo snel was met m'n supersonische camera, maar omdat het arme wezeltje vast leek te zitten in het holletje (vandaar ook die rare houding...) Met een stok (eerder boomstam) probeerden we het beestje uit het holletje te graven. Al piepend, sissend en in de stok bijtend gaf het wezeltje aan dat hij (of zij) toch echt wel weg wilde! Ondertussen hadden we een publiek gekregen die ook de handen uit de mouwen stak (en de camera's in de handen) en uiteindelijk kwam het wezeltje los en vloog weg. Tegelijkertijd schoot er nog een wezeltje uit het hol en in een splitsecond ook weer terug het hol in. Pfieuw!
Nu zit ik me te bedenken wat er nou eigenlijk aan de hand was. Hield het ene wezeltje de andere vast aan z'n achterpootjes omdat hij niet weg mocht? Hadden ze ruzie? Of was het pure liefde? Misschien een kind dat huisarrest had?
Wat het ook geweest is, een avontuur vond ik het wel weer. Dus om even bij te komen hebben we maar even gezellig koffie met appelgebak genomen met uitzicht op de Drentsche Aa (euhm tja, ikzelf had cassis en een tosti, maar dat klinkt niet zo idyllisch hè?!).