Gisteren ging ik maar weer eens wandelen. Ondanks mijn voornemen om dat dagelijks te doen, was het alweer veel te lang geleden.
Vol goede moed ging ik op pad en ik had mijn route al gekozen. Over een zandpad zou ik langs een heideveld en het bos lopen. Wat ik echter aan het begin van het pad niet had gezien....het pad was doodlopend. Goed, dan maar weer omdraaien en terug. Terwijl ik wandelde hoorde ik ineens geblaf in het bos! Nu weet ik van mijn vorige ervaring dat reeën een blafgeluid maken ter waarschuwing. Dus ik ging natuurlijk het bos in. Via een pad. Waarop ik nooit meer zou lopen. Dat had ik namelijk bedacht toen ik er eerder liep. Maar goed, de reeën riepen en dus ging ik toch :)
De reden waarom ik daar niet meer wilde lopen diende zich al snel aan: een modderpoel. Op een smal pad. Met aan de ene kant een sloot en de andere kant draad. Omdat ik vermoedde dat er stroom op stond, was via die kant geen optie. Aan de andere kant stonden ook nog bramenstruiken, dus dat was eigenlijk ook geen goed idee. Een aanloopje nemen en erover springen ging ook niet lukken: veel te groot/lang en springen met een camera in de hand is ook niet makkelijk. Bovendien zag ik in het midden zo'n hard stukje, dus recht door het midden ging het.
Goed mentaal voorbereid stapje ik op het stukje......
En toen ging het hopeloos mis. Het harde stuk was helemaal niet hard! Mijn rechtervoet zakte meteen weg in de blubber. Snel stapte ik met mijn linkervoet naar voren, zo ver mogelijk om de overkant te halen...en ik plemp met mijn voet vol in de derrie. Meteen zak ik tot mijn enkel erin en glij naar voren. Bijna neem ik een compleet modderbad, maar gelukkig weet ik al zwaaiend met de Olympus Trip mijn evenwicht te hervinden en klauter het droge weer op terwijl het modder me om de oren vliegt. Zucht...even kijken, modderschoenen, modderbroek, schone camera...grijns! Wat een sukkel ben ik ook!
Ik besluit gewoon verder te lopen. Ik ben op een missie!
Lang verhaal iets korter:
Ik heb ongeveer 2 uur door het bos gelopen, geen ree gezien. Eigenlijk geen ander levend wezen gezien. Behalve muggen dan, getuige de twee muggenbulten op mijn hoofd :)
Ik kon eigenlijk niet meer. Maar ja. Toen kwam ik al wandelend op de weg naar huis weer bij het gebiedje waar ik eerder mijn bijzondere ontmoeting had. Lang onderweg was ik toch al en soms moet je je instincten volgen....
En jaaaa, mijn modderavontuur was gelukkig niet voor niets geweest. Ergens in het midden van het gebied liep ik een pad op en daar stond ze: mevrouw ree (denk ik). Ze keek me aan, maar rende niet weg. En toen verscheen er nog een kleinere! Daar wachtte mevrouw ree natuurlijk op :) Ze liepen de bosjes in en ik heb ze niet weer gezien. Ik wilde ze ook niet opjagen, dus ben weer vertrokken. Eindelijk naar huis! Daar bleek dat ik 3 uren was weggeweest. Tjonge...volgende keer ga ik wel meteen op de fiets naar het gebied en dan daar rondlopen :)
Hè, is het toch weer een lang verhaal.
En tja....nu moeten jullie het weer doen met zo'n vage foto van een ree :) Op de onderste foto zie je een kriebel op het groene pad...dat is mevrouw ree! En ik heb ook foto's met de Olympus gemaakt, maar die zullen natuurlijk ook zo onduidelijk als wat zijn... Volgende keer neem ik m'n super telelens mee! (ha, die heb ik helemaal niet!)
Vol goede moed ging ik op pad en ik had mijn route al gekozen. Over een zandpad zou ik langs een heideveld en het bos lopen. Wat ik echter aan het begin van het pad niet had gezien....het pad was doodlopend. Goed, dan maar weer omdraaien en terug. Terwijl ik wandelde hoorde ik ineens geblaf in het bos! Nu weet ik van mijn vorige ervaring dat reeën een blafgeluid maken ter waarschuwing. Dus ik ging natuurlijk het bos in. Via een pad. Waarop ik nooit meer zou lopen. Dat had ik namelijk bedacht toen ik er eerder liep. Maar goed, de reeën riepen en dus ging ik toch :)
De reden waarom ik daar niet meer wilde lopen diende zich al snel aan: een modderpoel. Op een smal pad. Met aan de ene kant een sloot en de andere kant draad. Omdat ik vermoedde dat er stroom op stond, was via die kant geen optie. Aan de andere kant stonden ook nog bramenstruiken, dus dat was eigenlijk ook geen goed idee. Een aanloopje nemen en erover springen ging ook niet lukken: veel te groot/lang en springen met een camera in de hand is ook niet makkelijk. Bovendien zag ik in het midden zo'n hard stukje, dus recht door het midden ging het.
Goed mentaal voorbereid stapje ik op het stukje......
En toen ging het hopeloos mis. Het harde stuk was helemaal niet hard! Mijn rechtervoet zakte meteen weg in de blubber. Snel stapte ik met mijn linkervoet naar voren, zo ver mogelijk om de overkant te halen...en ik plemp met mijn voet vol in de derrie. Meteen zak ik tot mijn enkel erin en glij naar voren. Bijna neem ik een compleet modderbad, maar gelukkig weet ik al zwaaiend met de Olympus Trip mijn evenwicht te hervinden en klauter het droge weer op terwijl het modder me om de oren vliegt. Zucht...even kijken, modderschoenen, modderbroek, schone camera...grijns! Wat een sukkel ben ik ook!
Ik besluit gewoon verder te lopen. Ik ben op een missie!
Lang verhaal iets korter:
Ik heb ongeveer 2 uur door het bos gelopen, geen ree gezien. Eigenlijk geen ander levend wezen gezien. Behalve muggen dan, getuige de twee muggenbulten op mijn hoofd :)
Ik kon eigenlijk niet meer. Maar ja. Toen kwam ik al wandelend op de weg naar huis weer bij het gebiedje waar ik eerder mijn bijzondere ontmoeting had. Lang onderweg was ik toch al en soms moet je je instincten volgen....
En jaaaa, mijn modderavontuur was gelukkig niet voor niets geweest. Ergens in het midden van het gebied liep ik een pad op en daar stond ze: mevrouw ree (denk ik). Ze keek me aan, maar rende niet weg. En toen verscheen er nog een kleinere! Daar wachtte mevrouw ree natuurlijk op :) Ze liepen de bosjes in en ik heb ze niet weer gezien. Ik wilde ze ook niet opjagen, dus ben weer vertrokken. Eindelijk naar huis! Daar bleek dat ik 3 uren was weggeweest. Tjonge...volgende keer ga ik wel meteen op de fiets naar het gebied en dan daar rondlopen :)
Hè, is het toch weer een lang verhaal.
En tja....nu moeten jullie het weer doen met zo'n vage foto van een ree :) Op de onderste foto zie je een kriebel op het groene pad...dat is mevrouw ree! En ik heb ook foto's met de Olympus gemaakt, maar die zullen natuurlijk ook zo onduidelijk als wat zijn... Volgende keer neem ik m'n super telelens mee! (ha, die heb ik helemaal niet!)
21 opmerkingen:
Wat een verhaal ! Ik heb er een beeld bij haha !
Met een beetje fantasie beleven we je avontuur nog eens over, dank voor het delen! :-)
Wat een avonturen! :-)
Ik las net op de Facebook page van mijn overbuurvrouw dat ze een beer was tegen gekomen vorige week hier in de buurt en daarom durf ik dus niet te veel off the road te gaan op mijn wandelingen... ;-)
Oh spannend!! Wist dat niet, van dat blaffen. Maar ooit zagen wij eens een hertje in het wild en dat zag er eigenlijk wat uit als een straathond, was best teleurstellend ;)
Heerlijk verhaal, dank je wel!
Hahahahahaha.... mooie fotoos en een nog beter verhaal!
Hahaha, ik zie het voor me. Lollig! Maar toch 2 ree-tjes gezien, dus niet voor niets geweest.....
Bijzonder geestig verhaal! En door die 3 uur lopen compenseer je wel gelijk 2 dagen niet lopen... Terwijl ik je stukje lees, krijg ik een reactie op mijn blog van jou. Grappig! Liefs MiM
Wat een avontuurlijke wandeling haha, heeft je wel een paar leuke foto's opgeleverd!
Fijn, zo'n avontuurlijke wandeling.
;)
En toch zijn het prachtige plaatjes! Ik moet wel bekennen, zit met een enorme grijns op mijn gezicht :-) Wat een verhaal!
Haha, wat een avontuur! Maar je hebt wel mooie foto's kunnen maken :)
Afgezien van het modderbad, lijkt het me heerlijk om zo dicht bij het bos te wonen. Ik hou van het bos :-)
Ik vind je foto's trouwens leuk met of zonder lens, mij maak je er wel blij mee.
XX
Hahaha, ik vond het een heel vermakend verhaal hoor!!! En ik zou ook zo'n kluns zijn hoor, altijd vies worden of mezelf pijn doen. Ik moest er laatst nog aan denken, toen ik een ander blogpost van je las...ik dacht toen 'hee hoe zou het met haar wandelingen zijn?' En zie hier... ;P Fijne donderdag alvast!
Hihihi, nu ben ik heel blij dat ik heel goed kan beelddenken en errug visueel ben ingesteld ;-)
Wat een avontuur zeg!!
Ach, af en toe een modderbad is goed voor den huid :-))
oempf das helemaal lastig evenwicht houden met een super telelens! Geen optie voor jou dus....
Wel lekker hoor om zo in de natuur te zijn, met al haar moois (en vies..)
Oef! Dat was even een spannend momentje zo in die modderpoel met je camera om je nek. Geluk dat het goed is gegaan en je er enkel met modderschoenen en -broek vanaf bent gekomen. :)
Wel prachtige foto's gemaakt!
Haha, een modderbad schijnt toch heel goed te zijn voor je huid?
mooi, die zon door de bomen! Ik kan het bos bijna ruiken!
Hihi wat een verhaal weer met jou!!!
(zit hier met een vette grijns op mijn gezicht)
Bakkeveen is top ja!! (dit jaar helemaal niet geweest :()
Wolvega ken ik niet (als rommelmarkt dan!!)
Haha wat een geweldig verhaal! :-)
Oh jeetje, wat een avontuur! Gelukkig wist je je camera droog te houden :)
Een reactie posten