Flowers

Ik ben er even een paar daagjes tussenuit geweest in blogland. Er gebeurde iets waardoor ik toch behoorlijk ondersteboven was en waarvan ik dat nou niet direct had verwacht. Raar hoe sommige dingen je meer aangrijpen dan je in eerste instantie zou denken.

Ik ging zondagochtend uit bed om naar de Motogp race te kijken die in Sepang Maleisië zou worden verreden. Ik keek al helemaal uit naar de broodjes met filet americain die ik tijdens de race zou eten :) Ik zou even de start kijken en meestal is het na een paar ronden niet meer zo spannend, dus dan zou ik mijn broodjes gaan smeren... echter kwam het niet zover. In de tweede ronde gebeurde er een verschrikkelijk ongeluk, een ongeluk waardoor ik m'n handen voor m'n mond sloeg en vergat dat ik moest ademhalen. Een ongeluk waardoor een coureur het leven liet. Een ongeluk dus die me meer heeft aangegrepen dan gedacht.

Ik heb deze coureur een paar keer ontmoet voor mijn vrijwillgerswerk en hij was echt zo'n toegankelijk persoon, zo aardig, zo gepassioneerd voor zijn sport. En nu is hij er niet meer.
Daarom voor hem deze post. Met bloemetjes die vechten voor een plaats, net zoals hij altijd deed in een race.
Ciao Marco Simoncelli!

En om aan te geven hoeveel impact dit overlijden heeft... de auto van m'n moeder is deze week ook nog in de fik gevlogen (binnenin bij de handrem) en daar zou ik het bijna niet over hebben! Gelukkig niks aan de hand met m'n moeder, maar de auto is zeer waarschijnlijk total loss. Flink geschrokken natuurlijk, maar gelukkig konden we er al snel om lachen (goh mam, nu heb je eindelijk geblindeerde ramen!)

En nu hoop ik weer wat vrolijker te worden :)